ყველაზე საზიზღარი განცდა მარტობაა.ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი გაუგებრობაა, მაგრამ ამას ჩემ გარდა ვერავინ ხვდება, რადგან მე სულ ვიღიმი. ვიღიმი, რადგან მგონია, თუ ჩემს უბედურებას დავმალავ, იგი გაქრება. ეს გარკვეულწილად ასეცაა: რაც არ ჩანს, ის არც არსებობს, იმიტომ რომ ჩვენ ვცხოვრობთ საყაროში, სადაც ყველაფერი ხილული და მატერიალურია,სადაც ყველაფერს შეგიძლია ხელით შეეხო. ჩემი ტკივილი კი უხილავია......როგორ მინდა ყველაფერი დამთავრდეს.აღარ შემიძლია ასე,აღარ მინდა არსებობა..
↧