თავი მეოთხე
დიდხანს ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც ახლა ხდებოდა, არ ვიცოდი რისი ბრალი იყო ეს ყველაფერი, იქნებ რამე მოხდა ისეთი, რაც ჩემს გონებას აღარ ახსოვს და სწორედ იმ ამბის ბრალია ის, რომ ახლა მე ვიღაც დათასთან ძალიან ბევრი საერთო მაქვს. ბოლოს როგორც იქნა დამეძინა, მაგრამ 3:00-ზე ისევ გამეღვიძა, მაგრამ ახლა უკვე აღარ შემშინებია, თითქოს დათას სიტყვებმა იმედი მომცა...
დიდხანს ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც ახლა ხდებოდა, არ ვიცოდი რისი ბრალი იყო ეს ყველაფერი, იქნებ რამე მოხდა ისეთი, რაც ჩემს გონებას აღარ ახსოვს და სწორედ იმ ამბის ბრალია ის, რომ ახლა მე ვიღაც დათასთან ძალიან ბევრი საერთო მაქვს. ბოლოს როგორც იქნა დამეძინა, მაგრამ 3:00-ზე ისევ გამეღვიძა, მაგრამ ახლა უკვე აღარ შემშინებია, თითქოს დათას სიტყვებმა იმედი მომცა...