რაა სააოცაარიი ღამეე იყო ბნეელში ოდნავ გარეულიი ნათელიი საოცრად ალაამაზეებდა არემარეეს თვალუწვდომელ ცაზე ერთადერთი ვარსკვლაავი მოოკაშკაშეებდა რომეელიიც თითქოს ჩემ თავს მივამსგავსე მასააც არაავინ არ ყავდა ისიც ჩემსავიით მარტო იყო... ვცდილობდი არ მეფიქრა არააფერზე მაგრამ ვერ ვიიშორებდი ფიქრეებსს ვფიიქრობდი ყველააფერზეე განსაკუთებით კი სამყაროზრე რომლის შეეცვლაა ასე ძალიან მსურდა მაგრამ ეს არ შემეძლო მე ხომ მარტო ვიყავი.
↧