რომ გავიღვიძე თავი საშინლად ვიგრძენი,მთელი სხეული მტკიოდა,უკანასკნელი ქალი მეგონა ჩემი თავი,ასეთი შეცდომა არ უნდა დამეშვა,უფლება არ უნდა მიმეცა,ეს მხოლოდ ჩემი ბრალია,ცხოვრების ყველაზე დიდ ტკივლის უმანკოება შევწირე,მერედა რისთის,რომ ისევ მიმატოვოს?და თავის ოჯახთან გაიხიზნოს,მტკივნეული ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევდა,გაუნძრევლად ვიწექი და მათში უსასრულოდ ვიძირებოდი,წამით იკას გადავხედე,თმები შუბლზე ჩამოყროდა,მშვიდად ეძინა,თითქოს ამ ქვეყნად არაფერს დარდობს,ეს გულს უფრო მტკენდა.
↧