ჩემს შვილს გიორგის

ეკლესიაში ხატის წინ დაჩოქილს ღმერთს ვევედრებოდი,
შენზედ ვლოცულობდი და თვალებს ცრემლები წვეთ-წვეთად წყდებოდა,
შენს სახელს ვავედრებდი, ყველა ხატის წინ ყველა წმინდანებს
სანთელი იწვოდა ნელ-ნელა დნებოდა და გული მწყდებოდა.

სანთლებიც ტიროდნენ,ხატებს შესცქეროდნენ ნაღვლიან თვალებით,
და რა ანაღვლებდა ? შენი ბედი და შენი დარდები.
შენი მომავალი,შენი გასაჭირი და შენი განცდები.
და რა უხაროდა ? შენი ყველაფერი,სიკეთის ამბები.