სისულელეა ბედნიერება რომელსაც ოცნებით ვაშენებ.
რეალობის მოლოდინში დღეები ისე იწურებოდა,თითქოს წამები ყოფილიყოს, თითქოს ზღვასავით მოლურჯო ფერი გადაკრავდეს და სხვა სამყაროში მივყავდე.
მაგრამ სად... სად მივდივარ ამ უკვალოდ გაბნეული გზით, ან რას ვითხოვ იმისგან რაც არ არსებობს.
არც ვიბრძვი, არც მოვითხოვ, არც მჭირდება. ყველაფერი მტვრის პატარა ნაგლეჯებივითაა გაფანტული, ჩემი სულისგან ხარისხიანი კაბა შეიკერება...
ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევდნენ თვალები გამეხილა და დამენახა ის რასაც ყოველდღე ვხედავდი. დამენახა მარტოობა, მხოლოდ ერთი ყავის ჭიქა, მაგიდაზე.დამენახა ჩემი არეული სიცოცხლის გარკვეული ეტაპი,როცა მე, უცხო სახლში მოვედი, ადამიანთან რომელსაც არც კი ვიცნობ, და რომელსაც რაღაც ძალით ვებღაუჭები...
რეალობის მოლოდინში დღეები ისე იწურებოდა,თითქოს წამები ყოფილიყოს, თითქოს ზღვასავით მოლურჯო ფერი გადაკრავდეს და სხვა სამყაროში მივყავდე.
მაგრამ სად... სად მივდივარ ამ უკვალოდ გაბნეული გზით, ან რას ვითხოვ იმისგან რაც არ არსებობს.
არც ვიბრძვი, არც მოვითხოვ, არც მჭირდება. ყველაფერი მტვრის პატარა ნაგლეჯებივითაა გაფანტული, ჩემი სულისგან ხარისხიანი კაბა შეიკერება...
ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევდნენ თვალები გამეხილა და დამენახა ის რასაც ყოველდღე ვხედავდი. დამენახა მარტოობა, მხოლოდ ერთი ყავის ჭიქა, მაგიდაზე.დამენახა ჩემი არეული სიცოცხლის გარკვეული ეტაპი,როცა მე, უცხო სახლში მოვედი, ადამიანთან რომელსაც არც კი ვიცნობ, და რომელსაც რაღაც ძალით ვებღაუჭები...